In 2020 heb ik wat aan de personal branding gezeten. Een beetje per ongeluk: ik had wat last van lockdown-verveling, een paar uurtjes extra per week (danku Corona), een opstoot van nood aan breingebruik na het zwangerschapsverlof en baby twee die opeens vroeg aan haar nacht begon. Bon, als ik mij dan toch schuldig bevonden heb, kan ik maar evengoed delen wat ik erover leerde, toch?
Voor ik wat inzichten deel, toch een paar disclaimers. Ik trek mezelf wel eens graag in twijfel namelijk. Das ok, want dat is deel van m’n personal brand. Hou rekening met het feit dat:
- Ik geen personal branding expert ben. Dit is 100% gebaseerd op wat ongestructureerd geëxperimenteer.
- Ik helemaal niet claim dat mijn personal brand mega of schitterend is.
- Ik helemaal niets heb opgezocht over personal branding. Wie weet lees ik er ooit wel eens een boek over en besef ik dan hoe onnozel dit allemaal klinkt.
- Ik een beetje allergisch ben aan het begrip personal branding. Het staat voor mij vaak synoniem met platte sales en holle content.
Voor wie weining tijd heeft, hier mijn 6 aanraders:
- Alles begint met content
- Wees gewoon jezelf
- Niet denken gewoon doen
- Eervolle bedoelingen
- Je mag gerust wat harder roepen
- Onderschat de onzichtbare zichtbaarheid niet
Alles begint met content.
Ik had dus tijd en goesting dus om te beginnen prullen. En wat doet een mens dan?
In mijn geval begin ik dan blijkbaar content te produceren. Ik had geen groot masterplan. Ik begon met een postje op LinkedIn. Daarna een artikeltje. Ik merkte dat het schrijven me wel beviel, maar ik wilde méér. Dus begon ik een newsletter. Maar ik wilde méér. Dus begon ik een blog. En ik wilde ook wat meer mensen zien, dus begon ik met een podcast. Een lijstje van al wat ik startte in het laatste kwartaal van dit godverdomse jaar:
- Een podcast ‘Marketingmadammen’: gesprekken met madammen of meneren die van dichtbij of veraf met marketing bezig zijn.
- Een newsletter ‘Marketingmail‘.
- Deze webstek. Vooral omdat ik de nood voelde al mijn online geprul ergens samen te brengen.
Naast die drie ‘grote’ projecten, was er ook wat klein gefoefel in de rand:
- Een lijstje met marketingcursussen per expertise en skill level. Uw bos door de marketingbomen.
- Ikhaatmarketing.be. Een formulier waarop iedereen met klachten over slechte marketing terecht kan om zijn grieven te uiten.
- Themarketingjar: een manier om overdadig gebruik van marketing buzzwords uit te balanceren met een gift aan het goede doel.
Er was geen masterplan. Ik had geen strategie uitgetekend. Ik ben gewoon beginnen maken, prullen, foefelen. En heb me vooral geamuseerd. Maar uiteindelijk is het opeens daar, dat merkje of personal brand. Hoe ik dat weet? Omdat iedereen me erover aanspreekt. Ik had het zelf lang niet door. Waar kwam het merkje opeens vandaan? Van mijn content.
Wees gewoon jezelf.
Hoe kom je aan die content? Hoe beslis je wat je post? Hoe plan je dat allemaal in?
In mijn geval? Er gaat 0 planning aan vooraf. Experts zouden vast aanraden te kijken wat de populairste hashtags zijn, wat aan keyword research te doen of een social listening tool te gebruiken. En te beslissen met welke onderwerpen of visies je personal brand geassocieerd wilt worden.
Ik heb gewoon goesting om mijn gedacht ergens neer te schrijven, spreken of typen en doe dat. Of er iemand dan ook naar luistert, interesseert me eigenlijk niet zozeer. Het onzekere tienermeisje diep in mij heeft zelfs liever dat er zo weining mogelijk volk naar omkijkt alstublieft. Maar de drang om te creëren is te groot. En dat tienermeisje beliste intussen toch om gewoon haar naam onder haar schrijfsels te zetten. Ze had ook anoniem kunnen blijven op twitter. Misschien heeft ze toch een klein ego.
Ik ben op meerdere vlakken een absolute voorstander van het ‘volgen der buikgevoel’. Bij personal branding vind ik dat meer dan ooit belangrijk. Zou ik het woord authenticiteit durven gebruiken? Of heeft dat zijn kracht wat verloren door het misbruik ervan in de afgelopen jaren?
Ik ben in het echt ook zwaar sarcastisch, soms een beetje pessimistisch, feministisch en empathisch. Ik denk dat je dat in al mijn content voelt. Of dat hoop ik toch. Ik leg in elk geval geen filtertje op mezelf. En ben ervan overtuigd dat dat de beste (en enige) manier is om jezelf geloofwaardig en kwalitatief ‘out there’ te gooien.
Ik merkte ook dat er vanalles op natuurlijke wijze gewoon ontstond, toen ik de knop omdraaide van Engels naar Nederlands. Ik vond lang dat ik in het Engels moest bezig zijn. Een grotere markt, klinkt professioneler, zo kunnen mijn Waalse collega’s beter volgen. Maar het Nederlands staat zoveel dichter bij me. Als ‘ne frak die goed past’.
Niet denken, gewoon doen.
Voor wie het moeilijk heeft zo’n filtertje achter te laten, komt deze tip van pas. Stop met denken en doe het gewoon. Mocht ik een maand geleden alles uitgedacht hebben, opgelijst en berekend: ik zou er nooit aan begonnen zijn. Teveel werk, past het allemaal wel, waar link ik naar wat, zeg ik ‘je’ of ‘u’? Laat staan dat ik dacht ‘ik ga beginnen met personal branding’. Dan zou ik mezelf zwaar uitgelachen hebben.
Begin gewoon iets te maken. En je merkt vanzelf wat je ligt en wat niet. Zowel qua vorm als stijl. Mijn eerste podcast verschilt best van mijn laatste. Mijn oudere blogs van mijn meest recente. En ze evolueren vast nog. Hopelijk doen ze dat.
“Gewoon dingen doén” is één van de meest voorkomende tips die ik in de podcast krijg wanneer ik vraag naar goeie tips voor jonge marketeers. Bij deze beaam ik het advies van mijn podcastgasten volmondig.
Eervolle bedoelingen.
Ik geloof in karma. Klinkt zweverig, maar “you get what you give”. Of “you deserve what you put out there”.
Begin dus alstublieft niet een personal brand op te zetten met de bedoeling een paar maanden later wat cursussen te versjacheren. Als dat toevallig gebeurt: top! Maar volgens mij zien mensen recht door je intentie als je een personal brand met puur commerciële bedoelingen begint. Ik spot ze in elk geval van ver 😉
Een van mijn grote drijfveren is ‘giving back’. Daarom ook dat ik content ben beginnen bouwen. Als ik één iemand heb kunnen helpen, ben ik content. Klinkt weer wat zweverig en naïef, maar dat compenseer ik straks wel met een nieuw laagje sarcasme. (Ook: ‘content met de content’, zou iemand die mop al eerder gemaakt hebben?)
Je mag gerust wat harder roepen.
“Euhm, excuseer?”. Voorzichtig eens om de deur komen piepen werkt niet. Ik herinner me levendig de eerste keer dat ik tien jaar geleden iets op mijn persoonlijke facebook postte. De stress! Hetzelfde op LinkedIn.
Wat als iemand het gezien heeft? Stel je voor! (Is dat niet een beetje de bedoeling als je graag een personal brand bouwt?)
Pas op, je kan té luid zijn. Ik stelde mezelf onlangs ook die vraag. En verhuisde toen een deel van mijn geroep naar Twitter. Dat medium is iets beter geschikt dan LinkedIn om meerdere malen per dag een ongezouten mening op los te laten.
Als je authentiek bent, mag je zo luid zijn als je écht bent. Anders is het niet authentiek meer. Voila.
Onderschat de onzichtbare zichtbaarheid niet
Als je dingen maakt en online gooit, kijk je naar de cijfertjes achteraf. Het aantal views, likes, comments. Lekker abstract allemaal. En makkelijk te vergeten dat achter elke view of impression een persoon schuil gaat. (Voor wie geinteresseerd is in die harde cijfertjes, daarvan vind je een niet-wetenschappelijk onderbouwde analyse hier)
Ik verschiet consistent van de mate waarin ik zichtbaarheid onderschat. Heeft een LinkedIn post ‘maar’ een bereik van een paar 100 views? Ik klasseer dat makkelijk als ‘zo goed als niet gezien’. Om dan tijdens een gesprek een paar dagen later, een mailtje weken later of een opmerking achteraf toch iemand het te horen aanhalen.
De likes, comments en views zijn de zichtbare en directe ‘metrics’. Wat ook onzichtbaar is zijn de lange-termijn effecten. Oude contacten sturen en berichtje om nog eens een koffietje te gaan drinken. Zomaar. Mensen vragen om hulp, of bieden net hulp aan. Mijn wereld en netwerk worden groter, op natuurlijke wijze, zonder dat ik iets verkopen moet. Erg aangenaam, zeker in Corona-tijden.
Tot hier geraakt? Dan zit je vast zelf met een goestingske. En heb ik maar één advies: gewoon doen joh. (Schrijf je nu in voor mijn cursus ‘authentiek jezelf zijn online’. Nee hoor, grapje)
